Ernst Happel werd geboren in 1925. Hij was 13 jaar oud toen hij bij Rapid Wien aansloot en op zijn zestiende stond hij in het eerste elftal. Niet voor niets verwierf hij op korte tijd de bijnaam 'Weltmeister'. Hij speelde met Oostenrijk 51 interlands met als hoogtepunt de wereldbeker in Zwitserland in 1954. Ernst Happel, 48 jaar en op dat ogenblik trainer bij het Spaanse Sevilla was het belangrijkste agendapunt op de Raad van Beheer van Club Brugge, bijeengekomen op 21 januari 1974. Nog dezelfde avond besloot de Clubleiding Ernst Happel als nieuwe trainer aan te werven.
Tot december 1978 bleef hij aan het Brugse trainersroer met een opvallend palmares : landstitels in 1976, 1977 en 1978 ; Belgische Beker in 1977 ; Uefacup-finale tegen Liverpool in 1976 ; finale Europabeker voor landskampioenen tegen FC Liverpool in het imposante Wembleystadion in 1978.
Na de Europese finale op Wembley was hij ook coach van de Nederlandse nationale ploeg op het wereldkampioenschap in Argentinië. Nederland werd er tweede, na verlies in de finale tegen Argentinië. Na Club Brugge was Happel ook nog in dienst bij tweedeklasser Harelbeke, Standard Luik en Hamburg SV.
In 1974-'75 werden de 'vedetten' vervangen door jeugd en ervaring. Jeugd kwam er in de persoon van René Vandereycken, ervaring met Jos Volders, Roger Van Gool en Eddy Caers. En er kwam ook Buitenlandse versterking met Birger Jensen en Hans Aabech.
Club Brugge werd vierde dat seizoen, goed genoeg om weer op het Europese toneel te verschijnen. Het zou de start betekenen van een Europese campagne, die nu nog als één van de absolute hoogtepunten in Clubs geschiedenis wordt beschouwd. Club Brugge gaf heel wat 'kanjers' partij: Lyon, Ipswich Town, AS Roma, AC Milaan, Hamburg SV en FC Liverpool.
Naar Olympia.
Op de derde speeldag van de competitie 1975-'76 'debuteerde' Club op de grasmat van het nieuwe Olympiastadion tegen RWD Molenbeek. René Vandereycken genoot de eer het eerste competitiedoelpunt op Olympia te hebben gescoord.
Club werd op het einde van het seizoen kampioen ondanks een brilscore tegen Lokeren, want Anderlecht speelde ook gelijk tegen Club Luik. Europees speelde Club de finale tegen Liverpool in een dubbele confrontatie. In Liverpool gaf Club een 0-2 voorsprong uit handen in vijf minuten tijd, het werd 3-2. Gevolgd door een 1-1 gelijkspel in Brugge.
Tijdens het seizoen 1976-77 ging Club op kampioenselan verder. Club had zich bij de aanvang van de nieuwe campagne versterkt met Paul Courant, Roger Davies, Bernard Verheecke en Leen Barth. Naast de titel werd de Brugse trofeeënkast aangevuld met een derde Belgische Beker. De finale tussen Club Brugge en Anderlecht was de eerste bekerfinale die voor een compleet uitverkocht Heizelstadion werd gespeeld.
Ernst Happel bleef hoge toppen scheren. Club won aan het einde van het seizoen 1977-'78 zijn derde titel op rij en trok, gesteund door 25.000 supporters, naar Wembley voor een strijd om de hoogste Europese voetbaleer: de Europese finale van de landskampioenen tegen Liverpool.
Voor dit nieuwe seizoen had Club vooral versterking aangetrokken voor het aanvallende compartiment met twee 'Jannen' namelijk ; Jan Sörensen en Jantje Simoen.