Bij zijn start als trainer van blauw-zwart kon Henkie rekenen op enkele transfers : Franky Van der Elst (van RWDM), de Senegalezen Tew Mamadou en Antoine Coly, Gino Maes (keerde terug van Cercle) en Leo Van der Elst (van Antwerp).
In het seizoen 1984-'85 werd Club tweede in de competitie. Europees speelde Club tegen de heel sterke Engelse ploegen Nottingham en Tottenham Hotspur.
In 1985-'86 kon Club zijn bestaande spelersgroep samenhouden. Ook monument Jan Ceulemans bleef bij Blauw-Zwart. En er was de transfer van de onbekende Jean-Pierre Papin van het Noord-Franse Valenciennes.
Club won de Belgische beker in eigen Olympiastadion tegen buur Cercle. Voor het kampioenschap moest het een dubbele testwedstrijd spelen tegen Anderlecht. Het werd 1-1 op verplaatsing en in de return speelden beide ploegen 2-2. Resultaat, de titel ging naar Anderlecht maar zeker een onvergetelijke match in een kolkend Olympiastadion.
Voor het seizoen 1986-'87 kwamen Dennis Van Wijk (Norwich City), Rony Rosenthal (Maccabi Haïfa), Peter Creve (SK Beveren) en Kenneth Brylle (Olympic Marseille) de Clubrangen versterken. Europees liep het echter in de eerste ronde faliekant af tegen Rapid Wien. In de competitie werd Club derde.
Voor het seizoen 1987-'88 kwamen Serge Kimoni (Seraing) en Jan Goyvaerts van Racing Jette Brussel naar Club. Blauw-zwart behaalde dat jaar de titel.
Maar zeker niet te vergeten waren de Europese mirakelavonden! Buitenhuis kreeg Club steeds op zijn donder, aan huis was blauw-zwart niet te kloppen. Zenith Leningrad, Rode Ster Belgrado en vooral Borusia Dortmund moesten eraan geloven. Later werd Panathinaikos Athene nog uitgeschakeld maar Espanol Barcelona zorgde ervoor dat Club net niet de Europese finale mocht spelen.
Het laatste seizoen van Houwaart werd er een beetje te veel aan. Club kon Dimitri M'Buyu (van Standard) en Alain Betagno (van Seraing) binnenhalen. Ook de twee Australiërs Bozinovski en vooral Frank Farina kwamen blauw-zwart versterken. Europees werd Club uitgeschakeld in de tweede ronde met een falikante 6-1 nederlaag in Monaco. Dat seizoen kon Club in extremis Europees voetbal afdwingen op de laatste speeldag tegen RWDM.
Al op 17-jarige leeftijd was hij profvoetballer. Bij ADO Den Haag werkte hij vijf jaar onder Ernst Happel. En na een jaartje FC Twente bij Spitz Kohn, kozen zowel Houwaart als Rensenbrink voor Club Brugge. Houwaart bleef er tot 1975 en beleefde er zes fantastische jaren. Als trainer kende Houwaart zijn eerste succes met KV Kortrijk waarmee hij promoveerde naar eerste klasse.
Hij bleef vier jaar in Kortrijk en koos in 1983 voor Cercle Brugge. De goede resultaten van Cercle bleven niet onopgemerkt bij de buren van Club. In 1984 werd hij trainer van Club Brugge. Hij bleef vijf seizoenen bij Club, erg lang voor een trainer in Blauw-zwarte dienst. Happel was in zijn jeugdjaren zijn leermeester geweest. Het minste wat wij kunnen zeggen is, dat de palmares van Houwaart bij blauw-zwart 'Happelgetint' was: tweede in 1985 en 1986 (na een dubbele testwedstrijd met Anderlecht), derde in 1987, vierde in 1989, een Belgische Bekerwinst in 1986 en een titel in 1988. Dit alles, vooral tijdens het seizoen 1987-'88, gekruid met schitterende Europese voetbalavonden tegen Zenith Leningrad, Rode Ster Belgrado, Borussia Dortmund, Panathinaikos Athene en Espanol Barcelona.
Mis geen enkele belangrijke update over jouw favoriete Club.
