De verwachtingen waren hoog gespannen voor aanvang van de competitie 1997-98. De honderden supporters die zich rond het trainingsveld verdrongen om de eerste training mee te maken, waren het unaniem eens dat hun helden de komende maanden op TGV-snelheid door de competitie zouden razen. Door het plotse vertrek van Robert Spehar naar Monaco begon het seizoen echter onder een bizar gesternte.
Darco Anic en Edgaras Jankauskas kwamen in de daaropvolgende maanden de rangen versterken en als toetje op de taart landde begin april de Servische libero Milan Lesnjak op Brugs grondgebied. De landstitel, behaald met een boulevard voorsprong, was toen al feit. De dubbel wenkte, maar in de bekerfinale tegen Racing Genk moest Club een 4-0 incasseren. Een belangrijke aanwijzing voor het seizoen 1998-'99. De regerende landskampioen zou niet langer de rode loper uitgerold krijgen. Gestroomlijnd trok Club, duidelijk last ondervindend van de WK-naweeën, in elk geval niet van start.
Daarenboven moest Blauw-Zwart Europees al vrij vroeg de wei in en volgde de uitschakeling door Rosenborg Trondheim in de voorronde van de Champions League. Het werd een turbulent seizoen, met heel wat akkefietjes.
Ook de onverwachte blessurelast speelde hoe langer hoe meer parten. Het mocht in de gegeven omstandigheden bijna een mirakel genoemd worden dat de Blauw-Zwart tot de laatste speeldag meestreed voor de titel. Dat men in de Eufacup nog drie ronden - Ujpest Dosza, VfB Stuttgart en Olympique Lyon - meedraaide kan als onvoldoende worden bestempeld, maar helemaal troosteloos was het parcours ook niet geweest. Afgezien van het behalen van een Europees ticket moest Eric Gerets voor het eerst in drie seizoenen zonder prijs afsluiten. Het stemde hem bitter, alhoewel het publiek daar tijdens de slotwedstrijd tegen Westerlo weinig of niets kon van merken. Toen ging na afloop terecht alle aandacht naar het afscheid van het Brugse monument Franky Van der Elst.
Mis geen enkele belangrijke update over jouw favoriete Club.
