Faris Haroun kleefde als een magneet op Hans Vanaken, waardoor de Limburger geen centimeter ruimte kreeg. In het slot van de wedstrijd bewees de Gouden Schoen wel opnieuw zijn waarde door met een knappe stifter de wedstrijd te beslissen.
“Het is niet vanzelfsprekend dat je tien à vijftien kansen krijgt tegen dit Antwerp. We hadden de match al eerder in een beslissende plooi moeten leggen, maar het is 1-0 en dat is het belangrijkste. In de eerste helft was de laatste bal niet altijd goed en maakten we vaak de verkeerde keuzes. In de tweede helft liep het beter en scoorden we. De bal kwam van rechts en Siebe speelde me perfect vrij. Ik trap naar doel, maar of hij binnen was is niet duidelijk. Mijn gevoel was dat hij binnen was. Ik protesteerde, de scheidsrechter floot en hij werd niet afgekeurd door de VAR. Nu is het eens in ons voordeel, maar er waren ook al veel zaken in ons nadeel. Op het einde compenseert dat allemaal wel. De enige manier om deze discussie te voorkomen, is doellijntechnologie. Misschien moeten ze maar kijken of dit kan ingevoerd worden. Zo ben je honderd procent zeker. Ik kwam niet zo veel aan de bal, maar het is niet de eerste keer dat Haroun man op man tegen mij speelde. Toch kon ik scoren en beslissend zijn, misschien heeft hij dan zijn job niet zo goed gedaan. We verdienden in elk geval om te winnen. We waren negentig minuten beter dan dit Antwerp. Zij kregen gewoon niets klaar.”
