Hoe vult een staflid van Club Brugge zijn dagen tijdens een stage in het buitenland ? Deze week leggen we elke dag ons oor te luisteren bij één van hen.
Pascal Plovie is al bijna 25 jaar materiaalman bij Club Brugge. ‘’Het is mijn leven’’, zegt hij zonder verpinken. “Neem het me af en ik ga dood.” Niets is ‘broere’ teveel als het ‘zijn’ Club vooruit kan helpen.
“Terwijl ‘de jongens’ – lees de spelers – na de laatste competitiewedstrijd tegen Zulte Waregem van een welverdiende week vakantie mochten genieten, schoot ik samen met mijn assistent Michel (Dierings) in actie voor de voorbereiding van deze stage’’, legt Pascal uit tijdens de heenvlucht naar Doha. “Bijna 1.500 kg materiaal – shirts, trainings e.a. - voor een staff van 50 personen in koffers stoppen, gebeurt niet in een handomdraai”, verduidelijkt Plovie. ‘Van 28 december tot 2 januari – nieuwjaarsdag uitgezonderd – zijn we daar iedere dag ruim vijf uur mee bezig geweest. Onderschat dit niet, maar nog eens : we doen dit met hart en ziel.”
“Op 3 januari – de dag voor het vertrek – reden we om 5.45 uur met al dit materiaal naar de luchthaven in Zaventem voor de check-in en het passeren van de douanecontrole. Het is geen overbodige inspanning om een vlot verloop de dag van vertrek te garanderen’’, verduidelijkt Plovie. “Let op, het is niet zomaar een resem zware koffers op een kar zetten en klaar is Cees. Zo’n controle is geen lachertje hé. Er worden zelfs drughonden gebruikt. Geloof het of niet. Om 14 uur waren we vrijdag terug in Brugge.”
“Een stage is bij manier van spreken routine geworden”, geeft de ervaren Plovie ruiterlijk toe. “We zijn op alles voorbereid. We hebben het meest uiteenlopende reservemateriaal voor 10 spelers mee én ook de voor de staff. Ook op de eventuele komst van nieuwe spelers tijdens de stage zijn we voorzien. Alle maten worden ingepakt. Er mag nooit iets aan het toeval worden overgelaten. Ik mag gerust stellen dat we ook op dit vlak de meest professionele club van België te zijn.”
Bij aankomst in Doha in de vooravond brak het harde labeur voor Pascal en Michel terug aan. Het duurde twee uur vooraleer beiden met een gereserveerde vrachtwagen de volledige Brugse delegatie naar het Aspire Hotel konden nareizen. De installatie ter plaatse duurde nog eens zo lang, zodat de materiaalmannen pas na middernacht (lokale tijd) onder de wol konden kruipen om zes uur later voor de eerste keer deze week iedere speler zijn trainingsmateriaal te bezorgen. “Materiaalman zijn bij Club is een toffe job”, knipoogt ter afsluiting.
