In 2011 kreeg Club een nieuwe leiding onder voorzitter Bart Verhaeghe en CEO Vincent Mannaert. Met als doel de werking om te vormen en professioneler te maken, waaide er een frisse wind door het Jan Breydelstadion. Op het veld passeerden enkele trainers de revue, maar onder Michel Preud’homme vestigde Club zijn plaats aan de Belgische top opnieuw. Een beker, kwartfinale in de Europa League en een titel werden gevolgd door een nieuwe titel onder Ivan Leko en ook individuele bekroningen voor José Izquierdo, Ruud Vormer en Hans Vanaken.

De jaren ’90 waren gevuld met titels en legendes. Met krijgers als Franky Van Der Elst, Vital Borkelmans en Gert Verheyen tussen de lijnen won Club 3 titels en 3 bekers en scoorde het de eerste goal ooit in de Champions League via Daniel Amokachi.

Drie titels op een rij en twee Europese finales. De jaren '70 werden gekleurd door Ernst Happel en de zijnen en leverden successen op die waarschijnlijk nooit meer herhaald zullen worden in België.

Met Norberto Höfling aan het roer werd Club een professionele voetbalploeg en kon het op het einde van de jaren '50 ook opnieuw promoveren, waarna André De Clerck de voorzitterstitel overnam van zijn vader Emiel.

Ook in het interbellum kon Club geen eremetaal verdienen, het schommelde tussen eerste en tweede klasse.

Het was wachten tot het seizoen 1919-1920, na de Eerste Wereldoorlog, maar Club haalde eindelijk die eerste titel binnen en trad uit de schaduw van de Brusselse ploegen.

Op 13 november 1891 werd de Brugsche Football Club opgericht. Mens Sana in Corpore Sana was de lijfspreuk, blauw en donkerblauw de shirtkleuren. Na een breuk in het derde seizoen zag Football Club Brugeois dan het levenslicht.