
02/1992 - 12/1996 | FK Bodo-Glimt |
01/1997 - 12/1997 | Rosenborg BK Trondheim -> T2 |
02/1997 - 12/1998 | Rosenborg BK |
12/1998 - 06/2000 | AA Gent |
07/2000 - 06/2005 | Club Brugge |
07/2005 - 12/2006 | Olympiakos Piraeus |
07/2007 - 06/2008 | AA Gent |
07/2008 - 08/2009 | SC Heerenveen |
07/2010 - 08/2010 | Al-Ahli SC |
01/2011 - 06/2011 | Lierse SK |
07/2011 - 10/2012 | AA Gent |
07/2013 - 10/2013 | Elazigspor |
5 seizoenen Club
De 15-voudige Noors international voetbalde voor Valerengen, 7 jaar Rosenborg en een seizoen Bodo-Glimt. Daar werd hij speler-trainer en werd al onmiddellijk kampioen in de Noorse tweede klasse, het seizoen daarop haalde hij de Noorse beker. In 1997 werd hij assistent van Nils Arne Eggen bij Rosenborg. Toen die een jaartje wou stoppen, nam Sollied over. Club en Sollied kwamen elkaar voor het eerst tegen tijdens de voorronde van de Champions League, augustus 1998. Coach Eric Gerets haalde het toen van coach Sollied in een spannende thuiswedstrijd (4-2). AA Gent leek gecharmeerd door de Noor en haalde hem enkele maanden later naar België.
Trond Sollied zal de Brugse legende ingaan als de man die de “looplijnen” introduceerde in het Belgische voetbal, die met zijn legendarische pokerface en zijn droge humor en “oneliners” lak had aan alles en iedereen, maar die Club Brugge op sportief vlak met groot succes de 21ste eeuw in loodste. Tot afgunst van de Buffalo’s verhuisde Sollied in de zomer van 2000 van Gent naar Brugge, waar hij vijf succesvolle jaren zou kennen. Tijdens zijn eerste seizoen als trainer raasde het team van Sollied aanvankelijk als een TGV door de competitie. Na de winterstop ging de Brugse machine sputteren en moest het de titel nog aan de Brusselse rivalen laten. Een seizoen later greep Blauw-Zwart opnieuw naast de titel: het strandde op twee punten van kampioen KRC Genk.
Derde keer, goede keer, zo bleek in de competitie, want in 2003 werd Club dan toch kampioen, nadat het in de competitie liefst 96 keer scoorde in 32 wedstrijden. Club Brugge kwalificeerde zich in het begin van dat succesrijke seizoen 2002-03 voor de groepsfase van de Champions League, na een penaltythriller tegen het Oekraïense Shakhtar Donetsk. Het volgende seizoen deed Club die stunt nog eens dunnetjes over, nadat het in de voorronde zowaar Borussia Dortmund ook al na strafschoppen uitschakelde. In die groepsfase zorgde Club voor een nog groter huzarenstukje door op het veld van titelverdediger AC Milan met 0-1 te gaan winnen.
In 2004-2005 werd Club een tweede keer kampioen onder Sollied, nadat het op de voorlaatste speeldag thuis een punt pakte tegen aartsrivaal Anderlecht. Enkele weken later had Blauw-Zwart de dubbel voor het grijpen, maar het liet zich in de bekerfinale verrassen door Germinal Beerschot (1-2). De chemie tussen Trond Sollied en de spelersgroep was echter stilaan uitgewerkt. De Noor had in vijf jaar duidelijk het maximum uit het beschikbare potentieel gepuurd. Met liefst 50 Europese wedstrijden gedurende die vijf seizoenen, zette Sollied trouwens een bijzonder scherp clubrecord neer. Het viel dan ook erg te betreuren dat het afscheid tussen Club en zijn succescoach in mineur moest verlopen. Tijdens het tussenseizoen lekte er in de media een videoboodschap uit van Sollied, waarin die vanuit zijn vakantiehotel doodleuk zijn overstap naar het Griekse Olympiakos bekend maakte. Voor het Brugse bestuur was dat voldoende om een einde te maken aan de samenwerking, die contractueel nog een jaar doorliep.
Sollied had steeds zijn getrouwe secondanten met zich mee. Vermeulen bij Gent, Van Puyvelde en Janevski bij Club Brugge, Olympiakos en Heerenveen. Sollied woont momenteel nog steeds in het Gentse, en is ondertussen al driemaal coach geweest bij AA Gent. Hij werd kampioen in Griekenland, een Beker in Nederland en Griekenland en twee verloren Belgische Bekerfinales. Maar zijn grootste successen haalde hij toch bij Club Brugge.