Adrie Koster

Koster, geboren op 18 november 1954 in Zierikzee, zag een veelbelovende spelerscarrière bruusk en vroegtijdig afgebroken door een zware knieblessure. Als coach timmerde de Zeeuw behoorlijk lang aan de weg naar de top, gedurende ruim twee decennia. Na twee jaren waarin hij de nodige diploma's behaalde, ging hij in 1985 aan de slag als assistent-coach, eerst bij FC Eindhoven (één jaar) en daarna Willem II (vier jaar). Na passages bij Helmond Sport, Excelsior Rotterdam, FC VVV, RKC Waalwijk belande hij bij Ajax, waar hij samen met de Nederlandse recordinternational Aron Winter jonge talenten ging opleiden bij. Na amper twee maanden belandde hij in de Amsterdam ArenA evenwel op de stoel van de hoofdtrainer. Chelsea was immers Henk ten Cate komen wegplukken en de Ajax-leiding vertrouwde op de ervaring en stielkennis van Adrie Koster om die onvoorziene situatie te counteren. Bij de komst van Marco van Basten naar Ajax als hoofdtrainer, keerde Koster zonder morren terug naar Jong Ajax, waarmee hij de Nederlandse beloftencompetitie 2008-09 won.

In de zomer van 2009 wenkte dan plots het buitenland voor Adrie Koster. Club Brugge tekende in zijn zoektocht naar een opvolger voor Jacky Mathijssen een trainersprofiel uit waarbij de nadruk lag op aantrekkelijk en offensief gericht voetbal. Dat kon je Koster, perfecte leerling van de Nederlandse school, als geen ander toevertrouwen. Na 20 jaar had Club opnieuw een Nederlandse coach, de derde Zeeuw na De Munck en De Wit. Tijdens zijn eerste maanden in Brugge maakte Adrie Koster niet enkel furore met zijn later welhaast legendarische lenigheidsoefeningen, maar bleek zijn gedurfde offensieve tactiek tijdens vele wedstrijden een verademing. Koster loodste Club naar de poulefase van de eerste Europa League, waarin Club ondanks een valse start (1-4 tegen Shakhtar Donetsk) alsnog 11 punten op 18 haalde en doorstootte naar de 1/16de finales tegen Valencia. Een eervolle uitschakeling in Mestalla na verlengingen was evenwel de voorbode van een moeilijk competitieslot, waarin Club zijn titelkansen vergooide in de eerste Belgische competitie met, om eindelijk op de slotdag van die nacompetitie zwaar de boot in te gaan op AA Gent (6-2) en er de tweede plaats in de eindstand bij in te schieten.

Toch bleef Koster aan, ook toen Bart Verhaeghe als nieuwe voorzitter aantrad op een moment dat Blauw-Zwart een bijzonder woelig seizoen doorworstelde en op een vierde plaats zou afsluiten. Zowat de ganse spelersgroep en technische staf werden herschikt en Adrie Koster ging aan de slag met een uitgebouwde omkadering. Een hoopvolle start van het seizoen 2011-12 deed het allerbeste vermoeden, maar het lang uitblijven van een eerste  competitienederlaag (tot speeldag 11) maskeerde een onderliggend probleem. Meer dan ooit profileerde Adrie Koster zich als de profeet van het aanvallende voetbal. Al te dikwijls liet Club zich in de slotfase van zijn wedstrijden dure punten afsnoepen, wat uiteindelijk tot een rampzalige oktobermaand leidde met vier opeenvolgende nederlagen. Onnodig en uiterst pijnlijk 4-5 thuisverlies tegen Racing Genk, na een 4-2 voorsprong halfweg de tweede helft, bespoedigde het einde van de samenwerking tussen Club en zijn coach. De neerwaartse spiraal had Club én Koster immers te zwaar in de greep. Adrie Koster liet bij Club Brugge het beeld na van een gentleman met grote menselijke waarden en waardigheid, en van een gedegen vakman die het enthousiasme op de tribunes van Jan Breydel terugbracht maar geen prijzen kon binnenhalen. Koster leidde Club Brugge tijdens 126 officiële wedstrijden, een aantal dat enkel Broos, Sollied, Houwaart, Happel en Höfling overtreffen.

In januari 2012 werd Koster door de KNVB overhaald om bondscoach te worden van Jong Oranje. Hij bleef echter tot juni, toen keerde hij terug naar België om coach te worden van Beerschot AC. Daar liep het minder vlot en door de slechte resultaten werd hij al in november 2012 ontslagen. In juni 2013 trok hij naar Tunesië. Dany Verlinden volgde zijn spoor.